Երեք Թագավոր

ԵՐԵՔ ՀԱՐՈՒՍՏ

Երեք հարուստ կը վիճին ու վէճը հարթելու* համար կ՚երթան Խիկար իմաստունին քով.
–Մենք եկած ենք գիտնալու, թէ մեզմէ ո՞վ հարուստ է։
–Դու՛ն խօսիր,– կը դիմէ իմաստունը առաջին մարդուն։
–Ես ոսկիի ու արծաթի, տուն ու տեղի, ունեցուածքի եւ արտ ու դաշտի տէր եմ, հարստութեանս չափ ու սահման չկայ։
–Հիմա ալ դո՛ւն խօսէ տեսնենք,–կը դիմէ երկրորդին։
–Ես թէեւ թագաւորին զօրապետն եմ, բայց իրմէ երեք անգամ աւելի հարուստ եմ։
–Իսկ դո՛ւն ինչ կ՚ըսես,– կը դիմէ Իմաստունը երրորդին։
–Ի՞նչ ըսեմ։ Ես ո՛չ պաշտօն ունիմ, ո՛չ ոսկի, ո՛չ արծաթ, ո՛չ ալ արտ ու դաշտ։ Ես գիտուն մարդ մըն եմ, ունեցած-չունեցածս գլխուս մէջն է։

Երեքը լսելէն յետոյ Խիկար Իմաստուն կ՚ըսէ.
–Ձեզմէ ամէնէն հարուստը գիտունն է. անոր հարստութիւնը մնայուն ու անվերջանալի է եւ ոչ ոք կրնայ զայն խլել անկէ…։

 

 

Վիճին-վիճում են

 

Վէճ-վեճ

Կերթան-

Քով-մոտ

Եկած-գալ

Գիտնալու-իմանալու

Մեզմէ-մեզնից

Դու՛ն-դու

Դիմէ-կդիմե

Իրմե-իրանից

Զօրապետ-մեծ

Յետոյ-հետո

Անոր-նրա

Կրնայ-կարողանալ